آیپی یا Internet Protocol
Internet Protocol یا به‌عبارتی کوتاه‌تر IP، یکی از چند پروتکل و یا مجموعه قوانینی است. امروزه در سراسر جهان برای ارتباط با دیگران در شبکه جهانی اینترنت استفاده می‌شود که البته از مهم‌ترین این پروتکل‌ها نیز می‌باشد.
این قرارداد (پروتکل) بنیادی‌ترین قرارداد شکل‌دهنده اینترنت می‌باشد و وظیفه مسیردهی بسته‌های اطلاعاتی را در گذر از مرزهای شبکه‌ها به‌عهده دارد.
IP مانند آدرس کامپیوتر شما در دهکده جهانی وب است و رایج‌ترین عنصر در دنیای اینترنت می‌باشد.
آی‌پی‌هایی که امروزه در دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ به دودسته تقسیم می‌شوند: IPv4 و IPv6
امروزه طیف بسیار گسترده‌ای از کامپیوترها و سرورها با IPv4 یا همان آیپی نسخه چهارم، آدرس‌دهی می‌شوند و شکل این نوع IP چیزی شبیه به 192.0.0.1 می‌باشد و تنها از اعداد، پشتیبانی می‌کند.
این نسخه از آیپی از سال 1981 در دنیا به‌عنوان آدرس‌دهی رایج شد و تا به امروز توسط بسیاری از دستگاه‌ها و گجت‌های هوشمند، مورد استفاده قرار گرفته است.
همچنین میتوانید درباره دامنه نیز بخوانید.
بعدها با پیشرفت تکنولوژی و افزایش روزافزون دستگاه‌ها و گجت‌های متصل به اینترنت. این نیاز احساس شد که آیپی نسخه 4، دیگر پاسخگوی این همه دستگاه نمی‌باشد و باید IP توسعه یابد.
ایده‌های زیادی برای این کار پیشنهاد داده‌شد که از جمله آنها IPv5 بود که مدتی هم به‌صورت آزمایش از آن استفاده شد؛ اما باز هم پاسخگوی نیازهای آینده نبود و هنوز در مرحله آزمایشی باقی‌مانده است.
نسخه 6 ip
برجسته‌ترین نسخه IP، نسخه ششم IP است که از نشانی 128 بیتی استفاده می‌کند و حدود 1038 × 3.4 دستگاه را می‌تواند آدرس‌دهی کند؛ این درحالی است که نسخه پیشین آیپی یعنی نسخه چهارم از آدرس‌دهی 32 بیتی استفاده می‌کند و تنها قابلیت آدرس‌دهی به 109 × 4.3 (یعنی چیزی حدود 4 میلیارد) دستگاه را دارد.
نسخههای IP صفر تا ۳ نیز باتوجه به نسخههای فوق، بین سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ طراحی شدند.
همچنین میتوانید درباره ssl و تاثیر آن بر سئو نیز بخوانید.
نسخههای ۶ تا ۹ نیز برای طراحی جایگزینی در نظر هستند. مانند SIPP ، TP/SX ، PIP و TUBA که در بین آنها فقط IPv6 هنوز قابلیت استفاده دارد.
هنوز طیف استفاده از IPv6 چندان گسترده نشده؛ اما از سال 2008 تمام سیستم‌های دولت آمریکا، پشتیبانی از این نوع آدرس‌دهی را آغاز کردند.
